Strammare stil - fototapet og flatskjermspeis

Det er endringar i kjømda, både i huset der liten fugl har vakse opp, og i eige reir er det tid for oppussing. Vi skal faktisk pusse så mykje opp at vi må flytte ut av reiret og over gata og leige husvere hos naboar. Men vi freistar å halde motet oppe, det blir travelt og trasig, men når det blir ferdig - akk, så fint! Moderne, men med noko av det gamle. Og med eit skogtema som ein raud kvist gjennom det heile, det heiter jo Skogstua!

Det første vi endra då vi flytta inn, og nesten det einaste vi har gjort av oppussing så langt, er å lage fototapet på ein stovevegg. Det var enkelt å legge fototapetet, lett å få bestilt det til rett storleik, det heile gjekk ganske smertefritt for seg. Det er kanskje litt voldsomt med så stort mønster, men ganske stilig, synest vi. Fugleungen er sikker på at dette er biletet av ei sol, og det er ingen som skal komme her og seie at det verkeleg er noko anna!

Fototapet 6 x 2,5 meter

I barndomsreiret har det blitt laga ein fin sommarplatting utanfor, snekra planke for planke av Liten fugl sin pappa, og han har kome opp med ein snedig måte å lage blomekassane på: Han har berre langa ein masse firkantar som kan stablast oppå kvarandre, og sånn kan det enkelt varierast på høgde ettersom ein ønsker. Inni firkantane står ein plastbalje med dreneringshol i sida (ikkje i botnen, men litt oppanfor botnen, på sida av baljen, slik at det ikkje tømmer ut vatnet heilt på botnen, men berre drenerer overskot). 

Vårbileta kan ikkje heilt fortelje kor flott dette blir til sommaren, som ein må tru blir like fin som den vi hadde. Då blir det danseplass på platten og full vekst i potter og baljar!

 Leveggen mot nord og aust er vel verd arbeidet, det er kald trekk herfrå som kan gjere utelivet surt om våren...

Skråmønster i leveggen

Åttitalspeisen i barndomsreiret er kamuflert i ein ny og strammare stil, flatskjermspeis. Den varmar utruleg mykje betre, er meir energieffektiv, og det ser litt meir moderne ut, det må innrømmast. Men det er alltid litt vanskeleg å synest at det ein hadde før, det som var der då ein vaks opp, verkeleg trengs å skiftast ut...

Reiret i skogkanten

 

Eg vil gjerne kvitre litt om reiret vårt.

Familien liten fugl kjøpte eit hus i vår, og her vil vi gjerne bu lenge. Det er ei koseleg lita stove i skogkanten, som enn så lenge ligg innhylla i lette lauvtre om sommaren og omkransa av bjørkeris med rimfrost om vinteren. I eit vers på voggesongen til Fugleungen blir det sunge:

Rogn og selje, gran og bjørk,

skogen kan ver' stor og mørk.

Mange tre er godt å ha,

for då blir lufta bra.

 

Men huset treng oppussing. Jaudå, her er plass nok til at alle fuglar får plass, til og med eit par trekkfuglar kan vi plassere, men... Det skulle vore endra litt på badet, vi skulle hatt eit vaskerom, kanskje eit soverom til, og eit hobbyrom til saum og spikking... det er skeivt og skakt overalt, såpass at ein ikkje treng klinkekuler for å sjekke helling, ein kjenner sjøgangen når ein går over golvet. Fugleungen elskar å trille ball på golvet, aldri godt å vite kvar den tek vegen! Fuglepappa gler seg til å få retta opp det skakke og laga ting etter sin eigen standard, men det blir litt av ein jobb. Vi er gode til å tenke oss det ferdige, men spesielt er liten fugl veldig flink til å leve i den skakke kvardagen her i reiret, og ikkje late seg plage av stygt listarbeid og merkelege løysingar.
Ja, vi drøymer... Hagen skulle vore velhalden og gammal med frukttre og gamle roseslag. Men slikt må vi nok plante sjølve, og verne godt frå elg og rådyr. Det blir vel neppe bugnande tulipanbed utanfor, grannane fortel om mange års vonbrot med oppetne, dyrekjøpte laukblomar. Men rutete klokkeliljer (Fritillaria) skal dei visst ikkje vere så glade i, drøvtyggarane, så vi får sjå kven som ler til sist i vår!

Vi skulle hatt grønsakshage, bærbusker bugnande til hausten, frukttre tunge av eple, plommer og pærer, vi skulle hatt vrihassel og store syrinbusker, magnolia og pionar. Og alt dette må gjerast frå botnen, her er alt gammalt utdødd av manglande stell. Det er så stort eit prosjekt at ein kan bli heilt overvelda! Det er vel ikkje anna å gjere enn å ta eit tak om gongen, og det er både glede og otte i å ta dei første skritta...

Posted with Blogsy