Spretten ekornvideo og myldrande frosk

Det er artig å få plutselege gjestar. Plutseleg i går dukka nokon vi ikkje hadde sett på ei stund opp igjen, ekornet Helnøtt!

Framleis vintergrå i pelsen, og tynnare enn sist, så velkommen skal han vere i fuglemathuset til å ete det han klarar. Det er framleis frø igjen, så det er berre å forsyne seg.
Så svolten var han at han sat inne i huset og åt så det rista. Han sat der lenge, sjølv om både liten fugl og fugleungen trampa over terrasseplankane, og då videoen vart starta, stod vi berre ein meter unna. Vi måtte til og med smatte som små ekorn for å få varsla om at vi var der! Men då vart det liv...

Dette er fugleungen sin nye favorittfilm, ikkje rart då ho sjølv var tilskodar på første rad under innspelinga...

Nede i dammen, som i tidlegare tider var ein salamanderdam, er det brått blitt trangt om plassen. Om lag 30 froskar har eit slags våryrt treff der nede for å sikre framtidige froskegenerasjonar. Vassflata dirrar av kurringa frå froskane. I starten kunne det sjå ut som snø, gamal, vasstrukken snø, det som låg langs kanten på dammen. Men det er froskeegg, snart rumpetroll, snart småfroskar - oj, det blir litt av eit liv, for ikkje å seie leven, der nede...

Mjelkekaker

Fugleungen skal etter oppmoding frå streng helsesøster enno ikkje få mjølk utanom morsmjølk. Men helsesøster har ikkje sagt noko om mjelkekaker, så det fekk veslefuglen i dag. Det er ein tradisjon frå dei eldre fuglane i slekta, og spesielt har fuglepappa velluktande barndomsminne frå nysteikte mjelkekaker om morgonen. Og den vesle fugleungen vår gapar høgt, høgt, høgt for å få, så denne gongen får ho.

Mjelkekaker kan sjå ut som pannekaker, men smaken er annleis, og spesielt er det elastikken som skil seg ut. Vellaga mjelkekaker kan sikkert dragast to-tre centimeter lenger utan å slite... Dei smørast med mjukt meierismør og strøast med sukker, eller etast samanrulla som dei er, enkle og gode. Oppskrifta er også enkel, men må følgast veldig nøye, elles går det dårleg med steikinga. Og har du gjort alt etter oppskrifta og framleis mislukkast, så er det sikker månen eller fjærande sjø som er orsaka.

Mjelkekaker frå Hardanger
Eit egg og femti gram sukker vispast lett saman. Ein halv liter heilmjølk og ein kvartkilo kveitemjøl rørast vekselsvis inn. Ein halv kopp skumma kulturmjølk, ei kvart teskei natron og litt (eg har tolka dette som ei matskei) lettrømme blandast inn. Til slutt er det litt salt og to matskeier olje (med nøytral smak) oppi. Røra må få stå og kvile i minst ein halvtime før steiking. Å vente til neste dag går også fint.

Så er det steiking av tynne kaker på takke med middels varme, der røra fordelast tynt med undersida av sleiva i spiralrørsler utover, det er dette som er kunsten med mjelkekakene... Kakene vendast med ein fløy (flat pinne) som stikkast varsamt inn under kakene. Dei levande bileta under viser steiking av ei kake - det tek faktisk to minutt å steike ei mjølkekake, ikkje rart ein treng god musikk til. Her har eg sett på Gjermund Larsen Trio i bakgrunnen, med slåtten ArriVals, ein melodi vi er veldig glade i her i reiret...

Eg har ei flott teflontakke, der alt av utstyr sjølvsagt må vere tre (til naud plast), men teflonen sparar ein del smøring og styr. Bakdelen med takka er at den ikkje funkar på induksjon, og eg må fram med ei keramisk tilleggsplate.
Eg skulle gjerne ha vist fram ein liten stabel med mjelkekaker, men dei vart etne etter kvart av dei som tilfeldigvis hadde ærend på kjøkkenet under steikinga...

Posted with Blogsy

Sittesekk i vinterlys

Det er vakker vinter i skogen; knapt kuldegrader, men rikeleg snø og eit mjukt lys over himmelen. Fugleungen elskar lys, det var det første (og mest einaste) ordet hennar. "Ys", seier ho og peikar på sola, som ser ut som ei bleik lampe gjennom det tynne skydekket. Dette vart gjenteke fleire gonger på trilleturen i dag, som helst er meint å vere søvndyssande, men i dag verka svært oppkvikkande. Det var så mykje fint ys å sjå...
Fugleungen har imidlertid no slukna i andre etasje i reiret vårt. Då er det fritt fram for ein litt større fugl å lage ferdig sittesekken til vesle gullet. Forsøket med å fylle isoporkulene frå den gamle sekken til den nysydde, viste seg å gje fantastiske leikeforhold på stuegolvet - mest som eit ballrom heime hos oss sjølve! Det er jammen mange små kuler inni ein sånn sekk...

Den nye sittesekken er laga av tre putetrekk i puraste silke, det var i starten tenkt å bli brukt til ein kjole til fugleungen, men vart altså omforma til dette i staden. Man tager hvad man haver... Inni silketrekket er det eit grovt linstoff som held kulene inne og gjer det heile meir haldbart.


Og etter ein herleg, lang dupp for fugleungen, vart prosjektet endeleg ferdig! Sittesekken minner litt om vår bok-favoritt Moi, og det er spesielt gøy. Etter eit uhell med saksa, har sekken eit hol i ytterskinnet, men det er berre til interesse for små fugleungar. Det skal ikkje meir til enn ein knapp eller ein kvist i golvplankane før den vesle fingeren er frampå og undersøker.
Det blir spennande å sjå kva fugleungen syns...

Posted with Blogsy