Den andre fødselsdagen i eit liv

Den første fødselsdagen var i fjor. Det var då sjølve fødselen fann stad. Det var så sant ein start, ein overgang og ei stor livsendring i fleire fugleliv. Fugleungen gjekk frå å vere ein liten klump av masse som dunka mot mageveggen til å bli ein sprellande unge med lyd og alt ein kunne ønske seg...

Den andre fødselsdagen har nett vore. Fugleungen er eit heilt år gammal! Ho fekk stort selskap med ballongar og gelé, mange vener, rikeleg lyd og høg festlegheitsfaktor.

Det vart, gjennom eit omfattande samarbeid med eit fivrel som fauk forbi, laga fleire typar geléinsekt. Marihøner er fugleungen sin favoritt, og difor måtte det bli marihønegelé. Men det fanst jo så mange andre fargar på geléen i butikken, så vi kunne ikkje stoppe der! Det vart både edderkoppgelé og larvegelé i tillegg til humlegeléen som er nemnt i eit tidlegare innlegg.
Det var noko av ein overflod av kaker, men vi var også mange svoltne gjester, og det gjekk unna både på iskake, solsikke-cupcakes og fruktsalat. Sjølv dei skrelte gulerøttene forsvann frå bordet!

Tru om det går an å lage sin eigen gelé neste gong, med mindre kunstig farge og meir til dømes rips? Dette må det forskast meir på.

Det er iallfall morosamt å ha bursdag, synest fugleungen. Ho fekk endogtil ete is sjølv, heimelaga vaniljeis med blåbær langs kanten!

Den iskaka er ein familietradisjon, og den har også spreidd seg til andre familiar. Det må den gjerne gjere, den forsvinn fort frå mest alle kakebord! Gamle ørn og vesle fugl åt truleg opp ei halv iskake ein gong - åleine! Den er fast gjest på dei fleste bursdagsbord i reiret.

Barnevenleg iskake med daim

Marengsbotn:
200 g sukker
4 eggekviter

Egga må skiljast. Det er veldig viktig å ikkje øydelegge plomma og få sjølv det minste eggeplomme i eggekvitene, for då blir det ikkje stivt. Bollen eggekvitene skal piskast i, må også vere feittfri og rein. Eggekvitene og sukkeret piskast veldig lenge, helst med ei kjøkkenmaskin, fordi dersom du har lyst å slite deg ut med å gjere det for hand, blir det truleg aldri heilt så stivt som det må vere for å bli god marengs utan seige parti. Det lønner seg å ha ei tynnvegga kakeform av metall eller steike rett på bakeplate med bakepapir (då kan det sige litt utover). Dei gongane eg har brukt ei snedden kakeform-med-keramikkserveringsfat-i-eitt, har det ikkje blitt så stiv og sprø marengs som eg har håpa.

Steik botnen på 125 grader i 3 timar.

Neste dag, når marengsen er avkjølt, kan du lage iskremen.
120 g sukker
4 eggeplommer
Dei utskrapa frøa frå ei fersk vaniljestang eller om lag ei halv teskei med tørka og kverna vaniljestang
Det heile rørast til lys og luftig eggedosis.

2 doble daimsjokoladar
Sjokoladeplatene hakkast og blandast inn i eggedosisen.

6 dl kremfløyte
Kremen piskast stivt, pisk så lenge du tør, for det har ein tendens til å bli meir flytande etter blanding med eggedosis og sjokolade. Hell iskremen over marengsen og sett i frysaren straks. Du kan halde fram med å fylle kakeforma, då blir forma på kaka iallfall ikkje utflytande, eller du kan fjerne springforma og bre iskremen ned langs sidene på marengsen.

Kaka kan pyntast med kva som helst, hakka nøtter, riven sjokolade, daimkuler, sølvkuler og tørka kronblad frå kornblomst, blåbær, eller noko anna som finst i skapet.

Må fugleungar verkeleg plagast med slike merkelege greier på hovudet?

Bursdagskrone må alle ha når dei fyller sitt år. Det vart ei gjenbrukskrone utan tal på i år, men med bokstavar, perler og blomar. Den er klypt ut av mosegummi frå ein hobbybutikk oppkalla nesten etter Pandoras eske. På denne butikken kunne dei ikkje svare på kva mosegummi er laga av, men det er iallfall eit supert materiale for ting som skal vere lette og ikkje plage eit lite bursdagsbarn med å sitte stramt. Men det luktar rimeleg kjemisk når det kjem rett frå innpakkinga, så det er neppe laga av verken mose eller gummi...

Ein nabogut, kamerat og kollega av fugleungen, fekk også ei krone til sin bursdag to veker tidlegare. Det var sjølvsagt ei kongekrone. Kongekrona vart laga av mosegummi med teipbakside som vart teipa saman (slik at den stakkars guten ikkje skulle få teipa fast krona rett i håret), og lukka med borrelås. Tiaraen vart laga av eit enkelt lag mosegummi utan teip, og vart lukka med ein dobbel rund strikk. Begge kronene kan utvidast og venteleg passe også ved seinare høve...

Her i reiret er vi også heldige å også ha ein kopi av Petter Smart si tenkehette, også den laga i mosegummi til eit karneval. Trastane i toppen er laga av sjølvtørkande papirbasert "leire" og måla etter tørking. Dei er lette nok til at ikkje hetta fell saman. Denne hetta kan kven som helst få bruke for å finne fram til dei verkeleg gyldne tankane... Sjå berre på den gode idéen fugleungen ser ut til å ha fått i det sekundet ho tolererte å ha hetta på hovudet!

Vi har sett våren!

Å reise frå påskeferieøya og attende til reiret var som å reise baklengs i årstidene. På fugleøya var det krokus og påskeliljer og berre ein enkelt snøflekk att på den kalde nordsida, det var sol og blå himmel og blanke farvatn så langt ein kunne sjå.

Liten fugl oppdaga at dersom ein ikkje har konditorfarge, kan blåbærsyltetøy nyttast. Då blir det ein herleg lillafarge. Og viss du bakar ut marsipanfigurane med potetmjøl, blir dei lette å forme, og ein slepp klissete fingertuppar. Når det gjeld bjørkekvistmønster av mørk sjokolade, så er det nok lurt å ikkje pynte kaka i fyr-i-omnen-temperatur, med mindre ein ønskjer nedsmelting. Kaka var fylt med villbringebærsyltetøy som fuglemamma mormor har plukka, og kiwibitar. Oppskrifta på sukkerbrød står så fint på potetmjølpakken (som trengs for å lage marsipanfigurar). For øvrig oppdaga Liten fugl også at i mangel på gul konditorfarge, så kan å dyppe marsipanfigurane i gul gelé IKKJE nyttast.

Fugleungen elska å leike med steinar og kongler og sorterte dei på avansert vis som ingen andre kunne skjøne seg på, så vanskeleg var det. Sjølvsagt tok det mykje konsentrasjon frå ein liten hjerne.

Det var varme og herlege dagar i vårsola. Alle faktorerte seg godt, og få vart solbrende. Dei lange dagane i solveggen og kvitring om laust og fast over kaffikoppen gjorde godt for ein vinterkald kropp.

Men verken ferien eller vêret skulle vare.

"Slik har òg årsens tider bytt klede med kvarandre, 

slik at verda vilkårleg ikkje veit kven som er kven. 

Hard og rimkvit frost fell ned i fanget på den raude rosa, 

og kring Kong Vinters nakne, kvite skolt ligg som til spott 

ein vårleg krans av knoppar, søtt angande og friske..." 

Frå Ein midtsommarnattsdraum (W. Shakespeare), litt etter slik eg minnast omsetjinga til Haldis Moren Vesaas.

No er vi attende i skogen der blomane framleis søv under snøen, men det er endringar i gjerde. Liten fugl skal overlate ansvaret for den daglege drift av reir og småfuglar til fuglemannen sin, og det blir ein overgang.
Måtte tida som kjem ha med seg like mykje godt som den tida som har gått!

Attende til stryskjorta og havrelefsa etter ei god, god tid...

Betaling for eit veddemål frå fordums tid

Liten fugl fekk ein gong ein strikkepinnepose av eit fivrel som var så fint, det er perfekt stort og held godt på pinnane. Det er så enkelt og vakkert, stødig og stripete, og det har vore med på mang ein tur.

Brått ein dag dukka det opp ei trong for den vesle fuglen å gje bort eit strikkepinnepose sjølv. Det var nemleg slik at ho hadde tapt eit veddemål inngått for så lang tid sidan at det nesten var heilt gløymt. Men då den vesle fuglen hadde quilta si første veske, gjekk det brått opp for henne at ein gong langt der bak i fortida, hadde ho lova seg sjølv og si trugne venninne å aldri ta til med quilting. Det var om lag på den tida liten fugl hadde mareritt om å få quilta sykkelsete i romantisk blomsterstoff i fødselsdagsgåve, og det var ei heilt anna tid enn no. (No er det nesten slik at det kunne vore fint å ha eit sykkelsete i tøft retro-blomemønster, men det er kanskje ei anna soge...)

Så då den første veska var ferdig, kom skuldkjensla fløymande, innrømme eit gløymt veddemål, eller teie stilt om dette. Ærlegheit vann, og ein liten fugl innrømde å ha starta med det ho svor ho aldri skulle, bli stoffavhengig. Og motparten, gamle ørn, ønska seg ein quilta strikkepinnepose, i tillegg til "kva var det eg sa"-lukka, som veddemålsvederlag. Slik gjekk det, stoff vart innkjøpt, lappar skorne og sydd og broderi nesta med motsette stilkesting/attersting (såkalla stitchory). 

Modellen frå fivrelproduksjonen vart lagt til grunn for storleik og funksjon, men elles var det rimeleg fritt komponert lapperi i bomull og silkerestar. Spesielt stolt er det grunn for å vere for at all silken frå sittesekken no er oppbrukt, og det brune sengetrekket med sandfarga prikkar er nesten borte - det fine med lappeteknikk er å få bruke småstykkene ein har igjen, men det ikkje fullt så fine er at det alltid blir kjøpt inn fleire stoff å lage fleire restar av - det er ein rullande snøball av aktivitetar og ønske om å ha meir tid til å kunne sy... men det er førebels ikkje planlagt fleire quiltearbeid i reiret, enn så lenge. Det er no nok anna å ta seg til!

Til gammal ørn frå liten fugl

Vener i saumen

Det går ikkje an å gå forbi denne butikken utan å gå måpande rundt; så utruleg mange vakre stoff det finst å bruke! Og sjølvsagt er det vrient å komme seg tomhendt ut derfrå... Ein trekkfugl var på besøk her i reiret i helga, og det vart ein tur innom butikken med dei tusen bomullsstoff - og då vart dette søte blomestoffet kjøpt inn for å bli ein bordduk. Det kunne ha blitt gjort heilt, heilt enkelt med ein enkel saum i kvar kant, men det vart så mykje meir ordentleg med eit grått linstoff som kant og bakstykke rundt. Denne vart alle fuglar små dei er svært tilfredse med! Og i godt venelag går arbeidet som ein leik og snakketøyet kappspring med symaskintråden over arbeidet...

Blomsterduk med linkant

Eit anna prosjekt er handarbeidsveska. Det har vore fuglemamma mormor som har drive med lappeteknikk og samansying i familien, det har liksom aldri vore naudsynt med fleire slike i ein familie. Quiltarar er rause menneske som gjerne overstrøymer sine nære med dukar, vesker, tepper, veggbilete, dukker og diverse om ein berre slepp dei fritt til. Det var difor i mange år berre ein quiltar i fuglefamilien. Men no har saumgleda og skapartronga teke overhand og smitta nedover i generasjonane - ein kan ikkje sleppe unna lagnaden.

Den første quilteveska

Ein liten songfugl