Gratulerer med dagen med riddersporer og pionar

Godt vi har eit høve til å pynte litt med blomar, det er søttande mai! Fugleungen og eg syng "Norge i rødt, hvitt og blått" medan vi øvar på nok ein 17. mai-marsj. Vi får håpe naboane likar den songen. I morgon blir det tog og is og alt som skal til, og det blir vakre blomar å gle seg over, i sørgmodig saknad over den nedpakka 17. mai-duken som ligg langt nedi ei kiste i eit lagerrom. For dette biletet er teke i vår mellombels bustad i nabohuset, ikkje i reiret, for der er veggar og tak på veg ned. 

Då er det godt å ha noko vakkert å kvile augene på... Ute tek kvitveisen den jobben, men inne... 

Den djupe blåfargen frå riddersporane lyser verkeleg som rare små alvehattar. Pionane er små og sprekkeferdige kuler av glede som ventar på å få bryte ut og vere sommar. Vrihasselen krøllar seg rundt alt og rammar inn biletet med sine tilfeldige svingingar. Det er både søttande mai og bryllupsdag, dette, med brudebuketten sine blomar og fargar som aldri blir gløymde. Det vekker minner, blomar. Eg gav bort eit par pionar til ein nabo, og ho fekk straks fram minne om då mor hennar vitja henne på sjukehuset med nett pionar som lukta så godt. Blomar gjer så godt for så mykje... 

Brudebuketten med pionar, riddersporer, myrull, vrihassel, litt grønt og bittelitt margeritt

 "Skal du verkeleg kjøpe dei lengste blomane vi har i butikken?" spurde blomedama spøkefullt. Ja, det var litt utfordrande på toppen av barnevogna og i tillegg til halv-vekeshandelen opp bakkane til toppen reiret vårt ligg på, men eg er jammen nøgd med korleis det blei til slutt.

 Litt låge, litt høge, litt kronglete, noko blått, noko gamalt, noko nytt... det er jo ein brudebukett, dette. Vrihasselen er tørka støv av, den er nok nærare ti år gamal, men framleis med meg i stadig nye oppsatsar og versjonar.

Nissehuer til lure små nissar

Denne enkle, strikka nissehua på tjukke pinnar kan ein starte på kvelden før nissefesten i barnehagen, og like fullt kle nisseungen fin og raud i dagen etter!

Kortnissehue til nissefesten

Denne hua vart strikka til ein nisse på 1,5 år, og passa like fint året etter. 

Du treng:

5 strømpepinnar 5,5. 

Litt over eit nøste (dvs to nøster) tjukt raudt garn, til dømes Alaska, eller anna garn som passar til pinne 5-6. Det går sannsynlegvis fint å bruke to tynne trådar som skal strikkast på pinne 3, til dømes tynn alpakka. 

Framgangsmåte:

Legg opp 72 masker laust på pinnane, fordel likt over fire pinnar. 

(Trikset med å legge opp laust er ikkje å legge opp på to pinnar saman, slik eg alltid har trudd, men å ha avstand mellom maskene ein legg opp. Om ein legg opp på to pinnar, er det feil tråd som blir lausare, og det hjelper ikkje det spøtt, dessverre.)

Strikk ein kort (eventuelt lengre) enkel ribbekant, kan vere ein rett og ein vrang, to rette og to vrange eller her, to rette, to vrange første runde, og deretter forskyving av dei rette maskene ein til venstre annankvar runde. Dette blir ein litt mindre kvass kant. 

Start på glattstrikkinga rundt og rundt og rundt. Etter 6 omgangar skal det takast inn ved å strikke glattstrikk 16 masker og deretter maske 17 og 18 saman. Dette tek ein opp att 3 gonger, og det blir totalt 4 fellingar på denne omgangen. 

Glattstrikk 4 omgangar til (eventuelt strikk 6 omgangar og få ei litt lengre hue), og fell på nytt, denne gongen ved å strikke 15 masker glatt og deretter maske 16 og 17 saman. 

Og slik går det rundt og rundt. Litt treigt i starten, men så raskare og raskare jo nærare toppen ein kjem. Etter ni fellingar, start med å berre strikke 3 glattstrikksrundar før neste felling. Etter tre fellingar med tre glattstrikkomgangar mellom, gå over til 2 rundar for dei 4 neste fellingane, og deretter kvar andre runde. Når det berre er åtte masker att på pinnane, trekkast tråden gjennom alle maskene og snørast saman til ein spiss.

Lag ein enkel liten dusk ved å vikle litt av restetråden rundt og rundt eit eller anna, til dømes rundt tommelen og peikefingeren på den eine handa, og deretter knyte stramt saman midt på med ein annan trådende. Dusken festast godt i tråden frå strikkinga. På denne hua er det også knytta eit lite band rundt overgangen mellom dusk og hue, og det går også an å knyte fast ei lita bjelle som ringlar fint når nissen spring rundt (men sånne småting som kan puttast i små munnar, må festast ekstra nøye!)

Fest trådane, og nissehua er klar!

Ein annan type hue er den nålebundne, som blir tjukkare og står rett opp av seg sjølv. Den er det vanskeleg å oppgje oppskrift på, med nålebinding bør ein ha den ein skal nålebinde til like ved, slik at ein kan formbinde direkte og tilpasse etter kvart, iallefall når ein skal sette saman den første runden og halde fram med stadige spiralar oppover topphua. Nålebinding står det meir om på denne bloggsida.

Nålebinding er meir tidkrevande, gir tjukkare og mindre elastisk hue, men den blir jo den flottaste og mest spesielle nissehua i barnehagen, då... Liten fugl har også ei nålebunden hue, ei langhue, som det tok all verdas tid og veldig mykje ull for å lage. Hua vart påbegynt like etter jul og ferdig etter påske, og den gongen var det ingen som forstyrra nålebindinga! Men det er mykje godt ein kan vente på, og vi veit jo kor lenge jula varer...

Den 17. mai

Stakkars fugleungen.
Jaudå, ho fekk ete is i dag. Det var omtrent det einaste ho klarte å ete, etter å ha fått eit djupt kutt av sine eigne små tenner ned i tunga etter eit fall i barnehagen, og samstundes ha gryande hoste, feber og mangle all den fløymande indre energien ho til vanleg auser av i overflod.

Og som ho hadde gleda seg til flagg, hurra-hurra og å få ha på seg bunaden... vel, ho fekk vere med å heise flagget i flaggstanga. Ho bar den vesle flaggborga si og leia taktfast toget med tre-fire deltakarar som gjekk frå flaggstanga, under sklia og inn i huset igjen. Ho fekk teke på seg bunaden med alt det spennande dingeldangelet hengande rundtom. Så sovna ho på bussen på veg til byen og dei ordentlege toga der. Eg tvilar på om ho fekk høyrt noko som helst korpsmusikk i dag, då ho sov gjennom sjølv dei heftigaste trommevirvlane og tubatonane. Ho fekk også vere med å pynte maikaka, som også i år var ei fransk jordbærkake, men bæra til pynten var litt sure for såret i munnen enno. Marsipanlokket som var tiltenkt denne kaka klarte ho derimot enkelt og effektivt å dele i småbitar (det var gøy, mamma), og gjorde slik sett komposten ei teneste.

Det var ein merkeleg nasjonaldag.
Det er nok like mykje eit vonbrot for den som veit kor godt ho ville likt denne dagen om ting hadde vore annleis. Og kva veit ein vel å dømme om det? Det ein ikkje veit, har ein ikkje særleg vondt av... Og det å få vere nær saman med familien er vel trass alt det viktige, også på denne dagen, og det var eit retteleg fang-barn vi hadde i dag, koseleg som det kan vere på sin litt triste måte.

Dessutan kjem denne datoen i mai heldigvis att neste år også, og sannsynet er stort for at det vil bli ein betre dag enn denne vart. Håpar dei fleste har hatt ei fin 17. mai-feiring!

Bordkort til bryllup

Det har vore ein bryllupssommar, og det gir ei varm glede å tenke på at nokon vil gifte seg og vil samle vener og familie til ein eineståande bryllupsfest. Desse bordkorta vart laga til eit bryllup med roser som tema - då eit venepar skulle gifte seg, melde ein liten fugl seg raskt frivillig for bordkortoppdrag!

Bordkorta skulle vere i ein litt gamalrosa tone og romantisk stil. Borda var pynta med enkelt oppsette roser og tynne, høge lys, elles enkel pynt med kvite skjel på ein løpar av transparent, gyldent stoff. Bordkorta vart ein liten ikkje heilt bretta konvolutt med ei gåve til kvar gjest, samt drikkebongar. Det kunne vore så mange slags gåver inni der, men her vart det ein sjokoladebit. Eit anna framlegg kunne vore ein liten pose med sommarblomefrø som gjestane kunne planta heime og hugsa bryllupet med, eit lite såpestykke, eit drops - kva som helst!

"Konvolutten" vart laga av eit stykke akvarellpapir av tjukk kvalitet, med mål 10x10 cm. I tre av hjørna vart det laga eit lite hol med spissen av ein kniv, og dei to motgåande hjørna vart samla først. Så vart det siste hjørnet med hol bretta over, slik at hola låg over kvarandre, og ein splittbinders kunne treast gjennom. For å gjere innbrettinga meir kontrollert, var det greit å streke med noko spisst tvers over hjørnet 3,5 cm opp frå spissen, sjå den innteikna linja på biletet.

Kantane på konvolutten vart ikkje bretta heilt, så den fekk ei tredimensjonal og avrunda form. Sjølve formålet med bordkortet, namnet, vart skrive på eit transparent ark, med ein kvit distanseteip som bakgrunn, og limt på eit rosa stykke papir, som igjen vart limt på konvolutten. I den ubretta spissen vart det limt på ei papirrose med ein silkebandsbit som pynt. Bordkorta låg på kuverttallerkenen, men kunne også ha stått støtta opp mot ein ståande serviett. Det vart eit romantisk uttrykk, artig å prøve ein annan stil!

Det har vore andre bryllup før. Det er to år sidan fuglebryllupet allereie, ein heil fugleunge sidan! Det var eit bryllup med sjøprøyt i sløret, så då måtte bordet pyntast med maritime detaljar i ei gammal sjøbu. Det måtte då bli tauverk, steinar og glaspynt. Kjærleiksknuten er, slik nokon seier, visstnok ein gammal måte å spørje jenta i ei av hamnene om ho ville gifte seg med sjømannen. Han trong ikkje skrive dei uvande orda, dei store nevane slo berre eit knop, to knutar som mest dansar med kvarandre, men som ikkje stod heilt saman som ein fast knute. Og om ho svara ja, ja, ho ville gifte seg med han, då stramma ho knuten og sende han attende.

Kjærleiksknop var slått rundt innbydinga, og låg langs langbordet, saman med rullesteinar og skjel langs midten av bordet, og kubbelys i staden for høge lys i stakar. Det var kvite pionar, søte margerittar og ridderspore i den mest fantastiske blåfargen ein kan tenke seg, som sjølve havet på ein verkeleg sommardag ved kysten...

Bordkorta var ein flaskepost til kvar gjest. Det var ei lita glassflaske med ein samanrulla gråpapirbit med sjølve flaskeposten, med eit dobbelt halvstikk hyssing rundt, kopla til namnelappen for å kunne fiske ut brevet. Namnelappen var tre lag papir i lyse tonar med ulik struktur og med litt avstandsteip mellom for å gjere det meir spennande. Sjølvsagt måtte det vere eit vokssegl på, med eit lite hjarte. Einaste ulempen med desse bordkorta, var at alle vart sittande og lese ei lita stund (då dei først skjøna at det var ei melding i flaskeposten...)

Den andre fødselsdagen i eit liv

Den første fødselsdagen var i fjor. Det var då sjølve fødselen fann stad. Det var så sant ein start, ein overgang og ei stor livsendring i fleire fugleliv. Fugleungen gjekk frå å vere ein liten klump av masse som dunka mot mageveggen til å bli ein sprellande unge med lyd og alt ein kunne ønske seg...

Den andre fødselsdagen har nett vore. Fugleungen er eit heilt år gammal! Ho fekk stort selskap med ballongar og gelé, mange vener, rikeleg lyd og høg festlegheitsfaktor.

Det vart, gjennom eit omfattande samarbeid med eit fivrel som fauk forbi, laga fleire typar geléinsekt. Marihøner er fugleungen sin favoritt, og difor måtte det bli marihønegelé. Men det fanst jo så mange andre fargar på geléen i butikken, så vi kunne ikkje stoppe der! Det vart både edderkoppgelé og larvegelé i tillegg til humlegeléen som er nemnt i eit tidlegare innlegg.
Det var noko av ein overflod av kaker, men vi var også mange svoltne gjester, og det gjekk unna både på iskake, solsikke-cupcakes og fruktsalat. Sjølv dei skrelte gulerøttene forsvann frå bordet!

Tru om det går an å lage sin eigen gelé neste gong, med mindre kunstig farge og meir til dømes rips? Dette må det forskast meir på.

Det er iallfall morosamt å ha bursdag, synest fugleungen. Ho fekk endogtil ete is sjølv, heimelaga vaniljeis med blåbær langs kanten!

Den iskaka er ein familietradisjon, og den har også spreidd seg til andre familiar. Det må den gjerne gjere, den forsvinn fort frå mest alle kakebord! Gamle ørn og vesle fugl åt truleg opp ei halv iskake ein gong - åleine! Den er fast gjest på dei fleste bursdagsbord i reiret.

Barnevenleg iskake med daim

Marengsbotn:
200 g sukker
4 eggekviter

Egga må skiljast. Det er veldig viktig å ikkje øydelegge plomma og få sjølv det minste eggeplomme i eggekvitene, for då blir det ikkje stivt. Bollen eggekvitene skal piskast i, må også vere feittfri og rein. Eggekvitene og sukkeret piskast veldig lenge, helst med ei kjøkkenmaskin, fordi dersom du har lyst å slite deg ut med å gjere det for hand, blir det truleg aldri heilt så stivt som det må vere for å bli god marengs utan seige parti. Det lønner seg å ha ei tynnvegga kakeform av metall eller steike rett på bakeplate med bakepapir (då kan det sige litt utover). Dei gongane eg har brukt ei snedden kakeform-med-keramikkserveringsfat-i-eitt, har det ikkje blitt så stiv og sprø marengs som eg har håpa.

Steik botnen på 125 grader i 3 timar.

Neste dag, når marengsen er avkjølt, kan du lage iskremen.
120 g sukker
4 eggeplommer
Dei utskrapa frøa frå ei fersk vaniljestang eller om lag ei halv teskei med tørka og kverna vaniljestang
Det heile rørast til lys og luftig eggedosis.

2 doble daimsjokoladar
Sjokoladeplatene hakkast og blandast inn i eggedosisen.

6 dl kremfløyte
Kremen piskast stivt, pisk så lenge du tør, for det har ein tendens til å bli meir flytande etter blanding med eggedosis og sjokolade. Hell iskremen over marengsen og sett i frysaren straks. Du kan halde fram med å fylle kakeforma, då blir forma på kaka iallfall ikkje utflytande, eller du kan fjerne springforma og bre iskremen ned langs sidene på marengsen.

Kaka kan pyntast med kva som helst, hakka nøtter, riven sjokolade, daimkuler, sølvkuler og tørka kronblad frå kornblomst, blåbær, eller noko anna som finst i skapet.

Må fugleungar verkeleg plagast med slike merkelege greier på hovudet?

Bursdagskrone må alle ha når dei fyller sitt år. Det vart ei gjenbrukskrone utan tal på i år, men med bokstavar, perler og blomar. Den er klypt ut av mosegummi frå ein hobbybutikk oppkalla nesten etter Pandoras eske. På denne butikken kunne dei ikkje svare på kva mosegummi er laga av, men det er iallfall eit supert materiale for ting som skal vere lette og ikkje plage eit lite bursdagsbarn med å sitte stramt. Men det luktar rimeleg kjemisk når det kjem rett frå innpakkinga, så det er neppe laga av verken mose eller gummi...

Ein nabogut, kamerat og kollega av fugleungen, fekk også ei krone til sin bursdag to veker tidlegare. Det var sjølvsagt ei kongekrone. Kongekrona vart laga av mosegummi med teipbakside som vart teipa saman (slik at den stakkars guten ikkje skulle få teipa fast krona rett i håret), og lukka med borrelås. Tiaraen vart laga av eit enkelt lag mosegummi utan teip, og vart lukka med ein dobbel rund strikk. Begge kronene kan utvidast og venteleg passe også ved seinare høve...

Her i reiret er vi også heldige å også ha ein kopi av Petter Smart si tenkehette, også den laga i mosegummi til eit karneval. Trastane i toppen er laga av sjølvtørkande papirbasert "leire" og måla etter tørking. Dei er lette nok til at ikkje hetta fell saman. Denne hetta kan kven som helst få bruke for å finne fram til dei verkeleg gyldne tankane... Sjå berre på den gode idéen fugleungen ser ut til å ha fått i det sekundet ho tolererte å ha hetta på hovudet!