Vårsola varmar

 Det var litt vanskeleg å finne ut kva vi skulle gjere ute i solveggen. Sola var så skarp i augene på fugleungen, og det var kaldt å stikke fingrane i den kalde snøen. Så då tek vi eit påsketriks og set oss til å lese litt bøker i solveggen på sørsida, med solbriller og fullfaktorkrem. Fugleungen elskar bøker, og har lært seg å bla varsamt og fint sjølv på tynne sider i det siste. Då får ho bla i fleire bøker enn dei med tjukke kartongsider, og det er jo spesielt spennande. I det siste har det vore Fuglesang-boka, der alle fugleslaga står med lyd og det heile, men ho er også interessert i fagbøkene som liten fugl freistar å lese litt i i forkant av at ho skal starte på jobb om ikkje så lenge... Fugleungen peikar på ein mitose og vil at eg skal stadfeste at det er ein blomst. Vi kan jo sei det sånn foreløpig.

 Det er viktig å vere godt innpakka når det er kald vinter på veg mot varm vår. Ullpleddet som liten fugl starta å strikke på like før bryllupet, er godt og varmt, og fuglemannen legg det rundt hovudet på fugleungen for å lage eit retteleg lunt lite minireir i vogna.

Det er så gøy å gå, og gjerne ute, men fugleungen har ingen sko enno. Det er noko under produksjon, men det går litt sakte med det. Så i påvente av betre sko, får vi bruke det vi har, to regnvottar på beina. Det ser litt teit ut med tommelen, og det kan vere litt glatt i nedoverbakken, men stort sett er det berre kjempegøy. Fugleungen kikker stadig opp og gliser når vi går tur med solbriller og vottesko.

Ugler ved sengetid

Uglene uler i skogen utanfor. Uuuuh - uuuh! (nåja, det er kanskje ei stund sidan sist, er dei her om vinteren, tru?)

Kattugleungar, bilete frå Wikipedia

Det er nok ei kattugle som uler, har vi slått oss opp fram til. Sjølv om det er noko spøkelsesaktig og nattleg skremmande med ugler, så er det iallfall stemningsskapande. Fugleungen synest ikkje lyden er så veldig skummel, men merkar seg den med eit høh? og peikefingeren opp i vêret.

Eit av versa i voggesongen har blitt:

Vinden stormar hit og dit

Ugla seier: For eit slit!

Ho sit heller der og ser

og tutar litt og ler...

Uglene verkar bedagelege, men dei er jo også veldig kloke, og veldig glade i bøker. Det er nok difor fugleungen ikkje ottast, ho er jo også veldig glad i bøker, og likar dei store augene uglene har å gje blikkontakt med. Då veit ein kvar ein har dei!

Fugleungen har ein liten krok i reiret som berre er hennar. Der er det tett i tett med ugler, så stakkars ungen blir fullstendig uglesett heile natta. Men det verkar som ho ikkje tek seg så nær av dette. Tvert imot held dei merksemda hennar litt lenger om kvelden, og ho har noko å halde augene opne for ørlite lenger før dei glir sakte igjen.
Bæ står som alltid i hjørnet. Han har følgjande oppgåver 1: passe på uglene, 2: trøyste fugleungen og 3: å vokte ekstrasmokken. Han er eit får frå Sverige. Eg trur ikkje han heilt har lagt merke til at han står på skinnet til ein slektning av seg, men ein skinnfell må nok til for å halde fugleungen lun og varm i den mørke natta.

Sengekanten rundt sprinkelsenga vart sydd under sterkt tidspress like før termin, og er laga av ei kjerne av skumgummi (som var alt for tjukk og vart delt med kniv), eit lag gammal ullpledd-rest frå overskotslageret til forsvaret, tynt og stort sett nytt bomullsstoff på begge sider, og ein lukkekant av heimelaga skråband. Det tok litt tid å lage skråbanda sjølv, men det var ikkje så vanskeleg med rikeleg damp frå strykejernet og skjerekniv.
Sengekanten er til slutt dytta ned i mellomrommet mellom madrassen og sprinklane, og festa oppe med knytte skråband eller blonderemser.

Den vakre puta er eit arvestykke frå fugleøya langt vest i hav, med nydelege engelske broderi og blondar som ser heimelaga ut. Dei gjorde seg flid med detaljane i gamle dagar!

Sittesekk i vinterlys

Det er vakker vinter i skogen; knapt kuldegrader, men rikeleg snø og eit mjukt lys over himmelen. Fugleungen elskar lys, det var det første (og mest einaste) ordet hennar. "Ys", seier ho og peikar på sola, som ser ut som ei bleik lampe gjennom det tynne skydekket. Dette vart gjenteke fleire gonger på trilleturen i dag, som helst er meint å vere søvndyssande, men i dag verka svært oppkvikkande. Det var så mykje fint ys å sjå...
Fugleungen har imidlertid no slukna i andre etasje i reiret vårt. Då er det fritt fram for ein litt større fugl å lage ferdig sittesekken til vesle gullet. Forsøket med å fylle isoporkulene frå den gamle sekken til den nysydde, viste seg å gje fantastiske leikeforhold på stuegolvet - mest som eit ballrom heime hos oss sjølve! Det er jammen mange små kuler inni ein sånn sekk...

Den nye sittesekken er laga av tre putetrekk i puraste silke, det var i starten tenkt å bli brukt til ein kjole til fugleungen, men vart altså omforma til dette i staden. Man tager hvad man haver... Inni silketrekket er det eit grovt linstoff som held kulene inne og gjer det heile meir haldbart.


Og etter ein herleg, lang dupp for fugleungen, vart prosjektet endeleg ferdig! Sittesekken minner litt om vår bok-favoritt Moi, og det er spesielt gøy. Etter eit uhell med saksa, har sekken eit hol i ytterskinnet, men det er berre til interesse for små fugleungar. Det skal ikkje meir til enn ein knapp eller ein kvist i golvplankane før den vesle fingeren er frampå og undersøker.
Det blir spennande å sjå kva fugleungen syns...

Posted with Blogsy