Nissehuer til lure små nissar

Denne enkle, strikka nissehua på tjukke pinnar kan ein starte på kvelden før nissefesten i barnehagen, og like fullt kle nisseungen fin og raud i dagen etter!

Kortnissehue til nissefesten

Denne hua vart strikka til ein nisse på 1,5 år, og passa like fint året etter. 

Du treng:

5 strømpepinnar 5,5. 

Litt over eit nøste (dvs to nøster) tjukt raudt garn, til dømes Alaska, eller anna garn som passar til pinne 5-6. Det går sannsynlegvis fint å bruke to tynne trådar som skal strikkast på pinne 3, til dømes tynn alpakka. 

Framgangsmåte:

Legg opp 72 masker laust på pinnane, fordel likt over fire pinnar. 

(Trikset med å legge opp laust er ikkje å legge opp på to pinnar saman, slik eg alltid har trudd, men å ha avstand mellom maskene ein legg opp. Om ein legg opp på to pinnar, er det feil tråd som blir lausare, og det hjelper ikkje det spøtt, dessverre.)

Strikk ein kort (eventuelt lengre) enkel ribbekant, kan vere ein rett og ein vrang, to rette og to vrange eller her, to rette, to vrange første runde, og deretter forskyving av dei rette maskene ein til venstre annankvar runde. Dette blir ein litt mindre kvass kant. 

Start på glattstrikkinga rundt og rundt og rundt. Etter 6 omgangar skal det takast inn ved å strikke glattstrikk 16 masker og deretter maske 17 og 18 saman. Dette tek ein opp att 3 gonger, og det blir totalt 4 fellingar på denne omgangen. 

Glattstrikk 4 omgangar til (eventuelt strikk 6 omgangar og få ei litt lengre hue), og fell på nytt, denne gongen ved å strikke 15 masker glatt og deretter maske 16 og 17 saman. 

Og slik går det rundt og rundt. Litt treigt i starten, men så raskare og raskare jo nærare toppen ein kjem. Etter ni fellingar, start med å berre strikke 3 glattstrikksrundar før neste felling. Etter tre fellingar med tre glattstrikkomgangar mellom, gå over til 2 rundar for dei 4 neste fellingane, og deretter kvar andre runde. Når det berre er åtte masker att på pinnane, trekkast tråden gjennom alle maskene og snørast saman til ein spiss.

Lag ein enkel liten dusk ved å vikle litt av restetråden rundt og rundt eit eller anna, til dømes rundt tommelen og peikefingeren på den eine handa, og deretter knyte stramt saman midt på med ein annan trådende. Dusken festast godt i tråden frå strikkinga. På denne hua er det også knytta eit lite band rundt overgangen mellom dusk og hue, og det går også an å knyte fast ei lita bjelle som ringlar fint når nissen spring rundt (men sånne småting som kan puttast i små munnar, må festast ekstra nøye!)

Fest trådane, og nissehua er klar!

Ein annan type hue er den nålebundne, som blir tjukkare og står rett opp av seg sjølv. Den er det vanskeleg å oppgje oppskrift på, med nålebinding bør ein ha den ein skal nålebinde til like ved, slik at ein kan formbinde direkte og tilpasse etter kvart, iallefall når ein skal sette saman den første runden og halde fram med stadige spiralar oppover topphua. Nålebinding står det meir om på denne bloggsida.

Nålebinding er meir tidkrevande, gir tjukkare og mindre elastisk hue, men den blir jo den flottaste og mest spesielle nissehua i barnehagen, då... Liten fugl har også ei nålebunden hue, ei langhue, som det tok all verdas tid og veldig mykje ull for å lage. Hua vart påbegynt like etter jul og ferdig etter påske, og den gongen var det ingen som forstyrra nålebindinga! Men det er mykje godt ein kan vente på, og vi veit jo kor lenge jula varer...

Velkommen igjen til tøybleiene

Liten fugl tok i november 2013 farvel til tøybleiene, men no er dei attende!

Dei erfaringane vi fekk første gongen dei vart brukt, på fugleungen, var at stumpen vart mykje mindre sår og raud, vaskemaskina går stadig vekk med gulpeklutar og tøybleier, bleiene blir mykje meir klumpete, og ein må gå opp ein storleik i kle. Den posete buksestilen er veldig grei for tøybleierumper.
Det blir ein semi-tøybleierunde denne gongen, kjenner eg på meg, det kan fort vere at det vert brukt nokre papirbleier, spesielt dersom vi skal avgarde på noko og ikkje kan skifte ubegrensa ofte og raskt.

Dei aller minste kan bruke dei litt store og klumpete brettebleiene. Eg brettar sommarfuglbretting, det går raskt og er litt artig når ein kjem godt i gang med mange bleier etter ferdig tørk. denne brettinga blir også ganske glatt bak, slik at babyen ligg godt, og meir klumpete framme, "der gutter trenger det mest".
Med tøy på stumpen: Brettemetode: Sommerfugl/drage

Seinare skal vi nok over på lommebleier som vi har arva, det er hakket meir funksjonelt og betre å bevege seg i. For det er det, at minstefuglen ikkje får sprella så greit, som eventuelt vil dytte oss bort frå tøybleiene denne gongen. Men det har alltid vore slik at etter ein pause frå tøybleiene, kjem vi alltid attende... 

Tøybleie, med snappi-lukking som held alt godt på plass. Rispapiret stikk fram ved høgre lår, det skal samle opp det verste og vere enkelt å kaste.

Ullbukse-sperrelag. Heimestrikka av ull og mønster frå Leine merino. Dette er i grunnen den beste bleiebukseoppskrifta eg har prøvd, det finst eit utal variantar.

Vesle klumpen, minstefuglen, er no klar for å sjarmere verda ei lita stund, før han sloknar igjen.

Det som varmar i ein kald kveld

Det er innedagar for tida, med kalde vindar som aldri ser til å roe seg. 

I veslefuglen og Davy Jones sin voggesong, som stadig får nye vers, syngast følgjande: 

Trea stormar hit og dit, 

ugla seier: For eit slit!

Ho sit heller der og ser, 

og tutar litt, og ler.

Det har falle store tre i skogen, og desse kan nyttast til noko. Grantrea har blitt til ei hytte og fleire benkar, ein ekornvilla og kjem til å bli til halvgod granved seinare. Men no er det tidlegare tiders hardt arbeid vi haustar varme av, og fyrar på fjellbjørk hogge medan veslefuglen var ein liten løyndom inst i liten fugl sitt indre. Veden har no tørka godt og er klar for å varme oss for andre gong.

Det brenn i omnen i stova, og maske for maske nærmar det seg ein ny babygenser. Det er mange som kunne ha bruk for ein slik den kommande tida, så ein får berre freiste å halde maskene. Lettare sagt enn gjort, når fugleungen likar å låne strikketøyet og ommøblere litt på pinnane. 

Favoritt-babyjakka eg har strikka mange gonger, er etter eit gratis mønster som ligg på leinemerino.no. Dei lagar også fin ull, men stort sett har det blitt strikka av anna ull som passar pinne 3. Som så mange andre ullkle tøyer og strekk dei seg etter den som er inni, og difor kan ein bruke jakkene lenge. Den grøne jakka på biletet, strikka i storleik 3-6 månader, brukte veslefuglen frå første veke og nesten eit år, utruleg nok. Men slik elastisitetsutviding gjeld nok berre for første brukar, så då er det ein grunn til å finne pinnane fatt igjen! Det er eit morosamt mønster som ser meir avansert ut enn det eigentleg er, men det gjer jo ingenting. 

Under laginga av desse jakkene, skjønte eg at det er skilnad på knapping på jakker til jenter og gutar; Jentene har visstnok knappane på hjartesida. Alt ein kan lære...!

Sokkane, med oppskrift frå dei samme sidene, var dei beste veslefuglen hadde då ho var lita, og slike oppskrifter må ein merke seg. Det var faktisk nokon som heldt seg på den vesle, sparkande foten. Dei er supre til å bruke opp litt restegarn, og har også blitt strikka i Babyull og liknande med fint resultat.

Å, varme kveldar inne. Nevra som tennest og knitrar så det varmar både kroppen og sinnet, og er eit skodespel ein berre kan sjå på utan å forvente anna enn den same handlinga av dansande logar og varme tonar.

Gjett kva vi fann under snøen!

Det er for tida umogleg å starte dagen utan ein kopp kaffi. Koffeinavhengige fuglar treng ein slik skvett før dagen blir for gammal om alt skal gå godt.
Aeropressa er det mest miljøvenlege alternativet til kaffimaskin, og det blir super kaffi og kompost av alt avfallet. Eg leitte nettet rundt for å finne ein slik ein før jul, og til slutt viste det seg at dette enkle utstyret fanst i ein butikk i heimbyen - kven skulle trudd det! Ein skal verkeleg ikkje sjå over havet etter kaffimaskiner. Men eg var like overraska som om dei hadde opna ei falaffelsjappe i byen i vest...

Aeropress er genialt enkelt og svært smakfullt

Blomane på biletet har halde seg rekordlenge. Det er ikkje alltid roser står fine i fjorten dagar, det er vel heller unntaket. Og så mykje hard medfart som desse blomane har fått av fugleungen som luktar på blomane med stor intensitet og heile munnen open, er det snodig at dei framleis er så fine. Men det er pedagogisk strålande for oss, så det vesle nøstet vårt kan lære seg eit nytt ord og ei ny lukt...


Men det var verken blomar eller kaffipresser vi fann under snøen ute på plassen i dag.

Det var fugleungen sin sokk! Det har utvikla seg til heller vanen enn unntaket at det berre er ein sokk å finne, eller fire ulike, når ein skal på med kleda om morgonen. Og det må innrømmast at denne sokken ikkje spesifikt har vore sakna, dess større var overraskinga då den smelta fram i dag... Spiralsokkar er fine, dei passar så lenge og kan slitast på alle sider. Dei toler også å ligge nedgravd i snøen i fleire veker.

Spiralsokkar til baby
Denne er strikka i kvit ull, pinne 4.
Opplegg på 32 masker, og 1 cm vrangbord annankvar rett og vrang.
Deretter spiralmønster med to rette og to vrange heile vegen rundt i to runder. Mønsteret forskyvast ei maske mot venstre etter at det er strikka to rundar, altså startar med ein vrang, to rette, to vrange og så bortetter heile runden. Det er i grunnen veldig lett når ein kjem i gang.
Desse sokkane er strikka 12 cm før det fellast til ei tå. Det er passe for 6-12 månader, men kan sikkert brukast lenger også. Dersom du endrar på oppskrifta, hugs å lage dei vide nok, det skal vere god plass til hælen.





Det er ei uro i meg, det er noko på veg, noko yrande lysegrønt noko - kan det vere våren som kjem snikande? Dette må følgjast vidare!