Bukseseleguten

Fekk eg ein gut ein gong, skulle han iallefall ha bukseseler. Og eit gamalt namn. Og sånn hatt som farfar med det gamle namnet hadde. No manglar vi faktisk berre hatten...

Eg laga bukseseler som skulle vere til jul, no er det ei stund sidan, men dei er iallefall klare til mai. Vi får sjå om introduksjonen av fast føde har ført til at bunadsbuksene treng bukseselar i år...

Det er faktisk ikkje vanskeleg å lage bukseselar sjølv. Det er heller ikkje dyrt å kjøpe dei, men artig med noko som ein kan lage sjølv...

Eg har brukt vottestrikk som klipsast fast mellom vottane og ermet på dressen, og sydd dei fast til ein tjukk, flat strikk. Det er i denne andre-versjonen av bukseselane mine to strikkar som møtest på ryggen, og dei kan gli i alle retningar for at dette skal bli ekstra fleksibelt. Med kraftig strikk er det neppe nødvendig, men iallefall artig å få til...

Bukseselar: Enkel arbeidsteikning

Det er altså ein binders-liknande metallsnurr midt bak på ryggen, der to strikkar møtest og går frå kvarandre igjen. Strikkane bak er sydd saman i endane med votteklips, strikkane framme er det mogleg å gli opp og ned etter storleik, så der er det også ein "binders". Dei strikk-endane framme som er ekstra, festast med ein liten trykknapp på seg sjølv som flyttast etter behov. Alle stygge skøyter er dekka av ein dobbel skinnlapp, som er sydd saman rundt alle kantar, bortsett frå den kanten det skal gli ut gjennom. Skinnlappen over skøyten bak har berre fire festepunkt, og skinnlappen er også festa i metallet. 

Alltid blid!

Dette fungerte ganske greit ved dei første prøvingane. Lengre tids forsøk med haldbarheit og toleranse for bukseselar må eg få komme attende til seinare, når dei har blitt prøvd litt meir enn dei har til no...