Liten fugl fekk ein gong ein strikkepinnepose av eit fivrel som var så fint, det er perfekt stort og held godt på pinnane. Det er så enkelt og vakkert, stødig og stripete, og det har vore med på mang ein tur.
Så då den første veska var ferdig, kom skuldkjensla fløymande, innrømme eit gløymt veddemål, eller teie stilt om dette. Ærlegheit vann, og ein liten fugl innrømde å ha starta med det ho svor ho aldri skulle, bli stoffavhengig. Og motparten, gamle ørn, ønska seg ein quilta strikkepinnepose, i tillegg til "kva var det eg sa"-lukka, som veddemålsvederlag. Slik gjekk det, stoff vart innkjøpt, lappar skorne og sydd og broderi nesta med motsette stilkesting/attersting (såkalla stitchory).
Modellen frå fivrelproduksjonen vart lagt til grunn for storleik og funksjon, men elles var det rimeleg fritt komponert lapperi i bomull og silkerestar. Spesielt stolt er det grunn for å vere for at all silken frå sittesekken no er oppbrukt, og det brune sengetrekket med sandfarga prikkar er nesten borte - det fine med lappeteknikk er å få bruke småstykkene ein har igjen, men det ikkje fullt så fine er at det alltid blir kjøpt inn fleire stoff å lage fleire restar av - det er ein rullande snøball av aktivitetar og ønske om å ha meir tid til å kunne sy... men det er førebels ikkje planlagt fleire quiltearbeid i reiret, enn så lenge. Det er no nok anna å ta seg til!
Til gammal ørn frå liten fugl |
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar